Vézelay

“Vandaag al fluitend begonnen aan de laatste etappe van de Via Campeniensis voor een normale dag van 30 km. De dag begon met een zonnetje, maar daar kwam later verandering in. Maar eerst door een dichtbegroeid bos waar ik plots geritsel hoorde en daarna iets zag lopen. Vervolgens zie ik links, de berg opgelopen komen, uit het bos die de rivier de Cure raakt, … een everzwijn! 🐗🐗 Ik blijf stokstijf staan en het everzwijn loopt enkele meters (20-tal) voor mij het wandelpad over en loopt rechts verder de berg op, dieper het bos in. Ik blijf even staan, want meestal zijn everzwijnen niet alleen, maar er volgden er geen meer. De volgende 0,5 km heb ik even aan een sneller tempo gewandeld. 😉 Daarna ben ik een ander bos in gegaan waar volgens mijn gegevens stond: “Volg deze weg”. Zo gezegd, zo gedaan. Maar een 2,5 km verder begon ik toch te twijfelen… Hier klopt iets niet! Met Rocroy in mijn achterhoofd ben ik dan maar terug gekeerd. En inderdaad, aan het begin van het pad had ik een zeer klein weggetje rechts totaal niet opgemerkt. Dus weer een 5 km extra aan mijn broek! En of dat nog niet genoeg was, begon het ook nog heel intens te regenen afgewisseld met hagel. Dan heb je 18 dagen geen regen gehad en dan komt alles in één keer uit de lucht gevallen. In de verte doemt de kathedraal van Vézelay eindelijk op. Dit was een bewogen dag. Vanavond logeer ik in een klooster. Dus slaapplaats is weer verzekerd!”

- Bart -

Bye bye Via Campaniensis en hallo Via Lemovicensis!