Navia

Vroeg wakker en niet meer opnieuw in slaap geraakt … dan maar opgestaan en om 6:30 uur alleen op wandel vertrokken. Het was best koud ‘s morgens door de frisse wind. 💨 Over de wandeling zelf valt er niet zoveel te vertellen: af en toe door bos, voornamelijk via verharde wegen en doorheen natuur en dorpjes. Pas na 15 kilometer in het dorp Luarca heeft Bart een chocoladekoek kunnen kopen als ontbijt! 🍪 Tegen de middag is hij gestopt in een ander dorpje om iets te eten en te drinken. 

Bij het afdalen van een heuvel stond een man in de verte in het midden van de weg. Het was al een oudere man die er alles aan deed om - op een vriendelijke manier - de aandacht te trekken. Toen Bart dichterbij kwam, zwaaide hij. 🙋‍♂️ In het Spaans begon hij te vertellen en teken te doen dat Bart hem moest volgen. Uit wat Bart kon afleiden uit de zeer vloeiende en enthousiaste Spaanse uitleg was dat hij binnenkort ook een “albergue” ging openen in de schuur van zijn boerderij. De man was zo trots op zijn verbouwde schuur dat hij dat gewoon wou tonen. 😀 Na de rondleiding kreeg Bart zelfs nog een drankje aangeboden van de vriendelijke man. Op de foto (zie lager) poseert de man - zo fier als een pauw - met het uithangbord dat nog opgehangen moet worden aan de gevel van zijn “albergue”. 

Na 35,2 kilometer werd eindbestemming Navia bereikt. Bart slaapt er in een mooi verzorgde “albergue” en werd er heel vriendelijk onthaald door señor Orelio. Ook Lukas - die een beetje later toegekomen is - overnacht er. Het avondeten is (zelf) gekocht in de plaatselijke “supermercado” en bestaat uit stokbrood en beetje beleg. Niet elke “albergue” biedt avondeten aan, dus af en toe moet je echt zelf op zoek gaan naar eten. Maar ook dat maakt deel uit van dit grote avontuur …