Ziortza-Bolibar

Het pelgrimsmenu van gisterenavond (inclusief wijn) had gesmaakt! Niet dat de wijn er iets mee te maken had, maar de wandeling van vanochtend is een klein beetje later gestart dan gewoonlijk. Bart had ook een ontbijtpakket meegekregen en dat was welkom! De wandeling situeerde zich vandaag meer het binnenland in en hield weer serieuze klimmen en steile afdalingen in. 😮‍💨 Zo intens dat Bart zich op een bepaald ogenblik afvroeg of hij niet in Oostenrijk aan het wandelen was. Zo’n zwaar parcours verwacht je gewoon niet in Spanje. Ja, het zijn serieus zware wandelingen geweest de laatste dagen!!! Gisteren dacht Bart dat het niet meer erger kon worden, maar jawel, vandaag overtrof gisteren qua moeilijkheidsgraad. Na 26,9 kilometer was Bart blij om in Ziortza aan te komen. Daar kon hij terecht bij de paters in het “monasterio (klooster) de Zenarruza”. Dit klooster is uitgeroepen tot Nationaal Monument van het Baskenland en ligt aan de voet van de berg Oiz (op 1.026 meter). Bart kwam er deze namiddag als eerste wandelaar aan. Hij had honger en het klooster ging pas terug open om 15u30. Er zat niets anders op dan te wachten. Na een tijdje werd Bart opgemerkt door een pater. En de pater was zo vriendelijk om Bart toch al binnen te laten in het klooster om te douchen. Hij bracht ook een bordje met eten (hesp, kaas, stokbrood, omelet en 3 stukken fruit). 🧀 🥖 🍳 🍊 Bart zal er wellicht erg hongerig uitgezien hebben want de pater bracht dit eten zonder erom gevraagd te hebben. 👍🏻 In het klooster logeren nog vele andere nationaliteiten (Amerikanen, Schotten, Denen, Spanjaarden, Fransmannen, Duitsers …). Bart heeft ook fijn gebabbeld met een jongen uit New York. Als aperitief werd er vanavond bier gedronken. De paters brouwen zelf hun bier. Voor het avondeten kon plaatsvinden, werd iedereen vriendelijk verzocht om zich naar de kerk te begeven voor zang en zegening. 🙏 Vervolgens mocht iedereen aanschuiven voor een lekker bord spaghetti. Bij het avondeten werd er alleen water gedronken. Het was gezellig zo allemaal samen eten aan één lange tafel met ieder zijn eigen verhalen te vertellen.